รัฐบัญญัติข้อตกลงทางการค้าต่างตอบแทนปี ค.ศ. 1934
รัฐบัญญัติที่ให้อำนาจแก่ประธานาธิบดีโดยอิงหลักต่างตอบแทนกับประเทศอื่น ๆ ให้สามารถขึ้นหรือลดภาษีศุลกากรได้จนถึง 50% ของอัตราที่ใช้อยู่นั้น รัฐบัญญัติการค้าต่างตอบแทนกำหนดให้ใช้หลักการ "ชาติที่ได้รับการอนุเคราะห์ยิ่ง" ซึ่งยอมให้การผ่อนปรนตามที่ได้เจรจากับรัฐใดๆที่เข้าร่วมแล้วนั้นมีผลโดยอัตโนมัติกับทุกรัฐที่มีข้อกำหนดว่าด้วย "ชาติที่ได้รับการอนุเคราะห์ยิ่ง" อยู่ในข้อตกลงทางการค้าของรัฐเหล่านี้ด้วย รัฐบัญญัติข้อตกลงทางการค้าต่างตอบแทนฉบับแก้ไขปรับปรุงได้ยินยอมให้ลดเปอร์เซ็นต์พิกัดอัตราภาษีศุลกากรให้ต่ำลงมาได้อีก แต่พวกที่ยึดถือลัทธิปกป้องสินค้าหรืออุตสาหกรรมภายในประเทศ พยายามจะนำระเบียบปฏิบัติว่าด้วยจุดที่ "มีอันตราย" และจุดที่ "รอดพ้น"ใส่ไว้ในรัฐบัญญัติด้วย จุดอันตรายที่ว่านี้ ก็คือ ระดับภาษีศุลกากรที่การแข่งขันจากต่างประเทศจะเป็นการคุกคามหรือเป็นอันตรายต่อผู้ผลิตภายในประเทศ หากเกิดเหตุอย่างใดอย่างหนึ่งในสองอย่างนี้ ก็ให้คณะกรรมาธิการภาษีศุลกากรรายงานให้ประธานาธิบดีและสภาคองเกรสได้ทราบ ในกรณีที่มีการใช้แนวปฏิบัติแบบรอดพ้นนั้น ประธานาธิบดีสามารถขึ้นพิกัดภาษีศุลกากรเพื่อให้การคุ้มครองแก่อุตสาหรกรรมที่ได้รับผลกระทบได้
ความสำคัญ รัฐบัญญัติข้อตกลงทางการค้าต่างตอบแทน ค.ศ.1934 นำมาใช้ช่วงที่เกิดลัทธิชาตินิยมทางเศรษฐกิจที่กระจายอยู่ทั่วโลกในช่วงต้นที่เกิดการตกต่ำทางเศรษฐกิจทั่วโลก จากการมีรัฐบัญญัติฉบับนี้ได้ส่งผลให้มีการเจรจาลดภาษีศุลกากรต่างตอบแทน โดยได้ทำข้อตกลงของฝ่ายบริหารกับประเทศต่าง ๆ จำนวน 43 ประเทศ รัฐบัญญัติฉบับนี้ซึ่งมีการขยายเวลาในการบังคับใช้ออกไปถึง 11 ครั้ง บางทีก็เรียกกันว่า โครงการข้อตกลงทางการค้าต่างตอบแทนของฮัลล์ ทั้งนี้โดยตั้งชื่อตาม นายคอร์เดลล์ ฮัลล์ รัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศของสหรัฐ ฯ ในระหว่างเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งในตอนนั้นนโยบายทางการค้าระหว่างประเทศเริ่มจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่เน้นการขยายทางการค้า มีรัฐบัญญัติอื่น ๆ อีก 3 ฉบับ คือ (1) รัฐบัญญัติขยายการค้าปี ค.ศ. 1962 (2) รัฐบัญญัติการค้าปี ค.ศ. 1974 และ(3) รัฐบัญญัติข้อตกลงทางการค้าปี ค.ศ. 1979
No comments:
Post a Comment